Prawo karne

„In dubio pro reo”- przy wątpliwościach na korzyść oskarżonego- to jest niepisana zasada prawa karnego, która do dnia dzisiejszego, jest szczególnie miarodajna w prawie karnym procesowym. Gwarantuje ona, że oskarżony nie może być skazany, jeśli w trakcie procesu dowodowego sąd nie osiągnie pełnego przekonania o winie skazanego.
Praktyka pokazuje również, że oprócz stwierdzonej winy i prawdopodobnego skazania oskarżonego, wymiar kary może zależeć od tego, jakie wrażenie oskarżony zrobił na sądzie. W takim momencie także obrońca może mieć znaczący wpływ na przebieg spawy.

Już w trakcie procesu dowodowego, obrońca może w skuteczniejszy sposób bronić oskarżonego, niż sam oskarżony siebie.

Sens i cel obrony w sprawie karnej leży w funkcji pełnomocniczej, wyjaśniającej i kontrolnej, spełnianej na korzyść poszkodowanego. Jest to ważne na każdym progu w przebiegu procesu, dlatego że każda strona reprezentuje swoje własne cele.

Może się zdarzyć, ze poszkodowany staje się niespodziewanie obwinionym podczas dochodzenia, bez poznania bliższych powodów.

Sensowne jest prawne pełnomocnictwo, ponieważ znajomość postanowień prawnych, w szczególności udzielone obrońcy umocowania do działań, gwarantują ochronę indywidualnych praw poszkodowanego i oskarżonego. W ten sam sposób, obrońca jest w stanie wywrzeć wpływ na przebieg sprawy. Często jest niejasnym, w jakim stopniu wiedzy znajduje się wyjaśniająca instytucja i z jakiego źródła wywodzą się poszczególne oskarżenia.